Ik ben meer dan goed genoeg

Michelle • 21 januari 2025

Afgelopen weekend was voor mij een reis van verbinding, speelsheid en groei. Zaterdagochtend gingen mijn man en ik een nachtje weg, naar Amsterdam. Hij had mij voor mijn verjaardag (in mei) kaartjes gegeven voor Wende in Carré. Ik heb even op het cadeau mogen wachten, maar het was het wachten meer dan waard. 


Wende zette een geweldige show neer met haar voorstelling 'Vrijplaats'! Ze wist het publiek te boeien door klein en kwetsbaar te zingen. Het volgende nummer was groots en indrukwekkend. Wende was écht aan het spelen, samen met haar toetsenist en het publiek. Ik werd geraakt door de intensiteit waarmee zij zingt, ze zet haar hele lijf in als instrument en weet zo (ik denk) iedereen in de zaal te boeien. Mijn favoriet 'Het is genoeg' mocht niet ontbreken. Wende bracht een andere versie te gehoor, nog intenser, nog kleiner, maar met dezelfde grootse boodschap die ze aan het eind zelfs fluisterde: 'het is goed, het is genoeg, ik ben meer dan goed genoeg, het is goed, meer dan genoeg, ik ben meer dan goed genoeg'. 


Naast Wende genoten mijn man en ik van elkaars gezelschap en de stad Amsterdam. Het was heerlijk om weer tijd voor elkaar te hebben. Samen zochten we naar de weg door metro's en trams. We vormden een eenheid in de drukte, tussen toeristen en winkelend publiek. We maakten grapjes over dat wij uit de polder komen en die drukte niet gewend zijn. Een groot voordeel van zo'n grote stad: elk restaurant had ruime keuze in glutenvrij en koemelkvrij eten. Het was nog lekker ook! 


Mijn reis naar verbinding ging zondag verder. Na een heerlijke brunch bracht mijn man mij zondagmiddag naar Haarlem,  voor een middag met True Circle. Vorig jaar heb ik een diepgaande transformatie doorgemaakt op de retraite van True Circle. Ik heb mezelf op een diepere laag leren kennen. Daarnaast was het de start van een mooie vriendschap met Marianne, die er deze middag ook bij was. Het voelde goed om mensen te ontmoeten die door een vergelijkbaar proces zijn gegaan. Bij True Circle voel ik: 'alles is goed zoals het is', waardoor iedereen zichzelf mag zijn, want dat is meer dan goed genoeg.


We startten de middag met het zingen van een vrolijke mantra. We stonden in een kring, het team van True Circle danste steeds uitbundiger mee. Voor mij is vrij zingen nooit het probleem, maar bij samen dansen voel ik soms een aarzeling. Toch, met de opzwepende mantra, het gitaarspel van Lucas en het toenemende enthousiasme van de groep, voelde ik me steeds vrijer. Al dansend moest ik denken aan Wende, die zo vrij op haar podium staat.


In de ontmoetingen van afgelopen zondagmiddag, voelde ik duidelijk mijn groei van het afgelopen jaar. Een groepslid, Sophie, gaf mij terug dat ze voelde dat er een groot veld achter mij aanwezig was. Ik was verrast dat zij dit kon waarnemen. Op mijn traumaopleiding heb ik geleerd mijn aandacht bewust naar mijn stiltepunt te brengen. In dit stiltepunt ervaar ik een innerlijke rust en een focus die me helpt te aarden. Van daaruit kan ik me op een gelijkwaardige manier verbinden met anderen, terwijl ik mijn eigen gronding blijf voelen. In mijn meditaties neem ik het stiltepunt mee, inmiddels is mijn stiltepunt een eigen veld geworden. De terugkoppeling van Sophie is een krachtige bevestiging dat ik op de goede weg ben. 



Na de pauze deden we een inquiry. Vraag voor vraag kwam ik dichter bij mijn grote zielsverlangen. Mijn intentie voor 2025 is duidelijk: ik wil mijn Coachpraktijk eigenlijk verder uitbouwen. Het voelt alsof ik er klaar voor ben, met een diep vertrouwen in zowel mezelf als mijn praktijk. Ik sprak ook over wat mij bezig hield. Een conflict waarbij over mijn grens gegaan was. Ik sprak mijn intentie uit voor komende week: mijn eigen grens aangeven en bij mijn eigen waarheid blijven. Op de vraag wat ik hierbij nodig had, ontving ik het antwoord dat ik hierbij 'slechts' op mijn innerlijke wijsheid hoef te vertrouwen. Dat inzicht klopt - vertrouwen in mezelf is zo belangrijk. Ik voel wat kloppend is voor mij. Ik ben mijn anker op mijn eigen pad. Ik zie nu duidelijk wat mij te doen staat. Écht vertrouwen op mijn eigen intuïtie. Ik hoef me niet hiervan te laden afleiden door mijn innerlijke criticus of meningen van anderen. Dit voelt kloppend en krachtig.


Ik ben dankbaar voor de mooie middag. Waarin ik mezelf en mijn ontwikkeling in oude én nieuwe gezichten weerspiegeld zag. Na zo'n mooie middag, wil True Circle dit soort middagen vaker gaan organiseren. Ik reageerde enthousiast met: 'Maar wel graag in Gelderland'. Sander reageerde positief- 'als jij een ruimte weet, dan komen wij wel'.  Ik ken een geschikte ruimte, dus we gaan samen plannen maken. Ik voel de energie en de mogelijkheden om in deze omgeving mooie ontmoetingen te organiseren. Ja, 2025 wordt een magisch mooi jaar! 


De middag werd afgesloten met het zingen van een prachtige mantra die van mij gerust veel langer had mogen duren. De mooie klanken resoneerden diep in mijn lijf, waardoor ik zelf steeds mooier ging zingen. Toen het afscheid naderde, bleven de mensen lang napraten, alsof we niet wilden dat de verbinding al verbroken zou worden. Helma zei tegen mij: 'je straalt helemaal'. Die woorden raakte mij, omdat ik dit inderdaad zo voelde. Op zo'n middag ben ik volledig in mijn kracht.


Gelukkig gingen Marianne en ik nog een hapje eten in Haarlem, zodat wij verder konden praten over de middag en alles wat ons bezighield. Marianne en ik kennen elkaar pas sinds de retraite, maar de verbinding voelt zo als vanzelfsprekend en gaat diep. Na een gezellige maaltijd en gegiebel omdat we niet wisten hoe we terug in de parkeergarage moesten komen, zette Marianne mij in Utrecht op de trein. Ik, als 'dorps meisje', tikte zo toch even 3 grote steden aan binnen 24 uur. Moe maar voldaan reisde ik terug naar huis. Klaar voor wat de nieuwe week mij gaat brengen. 


Waarin mag jij meer op jezelf vertrouwen? Wat helpt jou om écht naar je innerlijke wijsheid te luisteren en daarop te handelen?

Misschien is dit het moment om een stap verder te zetten in je eigen groei. Ik wil je graag begeleiden om vanuit verbinding dieper in contact te komen met jouw innerlijke kracht.  Ik ont-moet je graag.




Wil jij dieper ingaan op dit onderwerp?

Laat het me weten, ik ont-moet je graag!

Welkom bij Coachpraktijk Eigenlijk Meer weten over mijn aanbod?

Plan een gratis  kennismaking

Van hart tot hart

door Michelle • 5 september 2025
Als kind kwam ik graag bij vriendinnen thuis. Ik kon me ontspannen, de waakzaamheid laten zakken. Soms fantaseerde ik dat ik daadwerkelijk daar woonde. Ik moest weliswaar wennen aan de aandacht, maar de gezellige sfeer gaf mij een warm gevoel. Ik kan me weinig gezellige momenten in ons huis herinneren. Een gezellige avond kon ieder moment omslaan in iets anders. Ik begrijp nu dat ik grote delen van mijn jeugd gedissocieerd was. De droomwereld was een manier om aan de gespannen sfeer, ruziënde stemmen en het eenzame gevoel te ontkomen. Ik weet dat mijn ouders van mij hielden. De manier waarop dit getoond werd, was niet wat ik nodig had als kind. Van mijn vader kreeg ik positieve aandacht wanneer ik een prestatie had geleverd. Wanneer ik te luid of spontaan was, kreeg ik negatieve aandacht. Mijn moeder kon haar liefde niet tonen. Ze zat vast in de trauma’s van haar eigen jeugd en stelde zich angstig en dienstbaar op. Beide ouders hebben gegeven wat zij te geven hadden. Maar voor mij als kind voelde ik al: ‘het klopt niet’. De knuffels die gegeven werden, waren vluchtig of oppervlakkig. Het voelde als een glimlach die de ogen niet bereikt. Voor de buitenwereld waren wij een modelgezin – dit was het beeld wat wij naar buiten ‘moesten’ brengen. Als wij hiervan afweken, werd er angstig gereageerd door mijn moeder (‘pas op, anders…’) of bestraffend door mijn vader. Ik heb jaren gekampt met een gevoel van diepe schaamte. Allesverlammend, ik weet nu dat dit toxische schaamte was. De kou en kilte in mijn familiesysteem was hardnekkig. De kou die mijn moeder had gevoeld vanuit haar moeder, is doorgegeven aan mij. Lange tijd heeft mijn hart een bevroren randje gehad. Op een college van Kitlyn Tjin a Djie werd ik getriggerd om na te gaan of er iemand in mijn familie is die wel warmte kan tonen. Bij wie het hart wél klopt. Hierop mediterend kwam ik uit bij mijn lieve tante.

Niet moeten, maar willen

door Michelle • 20 augustus 2025
Na een heerlijke zomer starten alle activiteiten weer op. Ik merk weerstand bij mezelf. Ik wil graag zo ontspannen blijven als in de vakantie. Niet meegezogen worden in alle moetjes. Vanuit vroeger heb ik allerlei drijfveren meegekregen. 'Moeten' stagneert, ik wens vanuit flow te leven. Van moeten naar willen...
Prachtige ruimte in de natuur die mijn innerlijke ruimte weerspiegeld.

Ruimte om mezelf te zijn

door Michelle • 8 juli 2025
De afgelopen dagen voel ik steeds meer ruimte om écht te zijn. Ook de gekwetste delen en beschermdelen in mij mogen er zijn. In zachtheid laat ik los wat niet meer past. Het voelt als thuiskomen in mezelf. Vanuit deze innerlijke ruimte voel ik een rotsvast vertrouwen in mijn praktijk. Na de zomer breid ik uit.

Een heel kleintje

door Michelle • 24 juni 2025
Het afgelopen jaar volgde ik de opleiding Traumatherapie voor professionals bij Centrum Puur. Tijdens de module over dissociatie, maakte ik een diepe reis naar binnen. Ik ontmoette een heel klein deel in mij – een kwetsbaar innerlijk kind dat veiligheid nodig had. Ik leerde hoe belangrijk het is om deze delen aandacht
Prachtige weerspiegeling van wolken in een plas

De libelle op mijn dagboek; over zichtbaarheid en transformatie

door Michelle • 20 mei 2025
Sommige gevoelens leven in stilte, verborgen achter een glimlach die de twinkeling in de ogen niet bereikt. Verscholen achter beschermdelen of vergeten in de diepte. De laatste vijf jaar heb ik een diepe transformatie doorgemaakt. Ik heb contact gemaakt met de schaduwdelen in mezelf, mijn kwetsbaarheden. En daarmee ben ik ook mijn kracht meer gaan voelen. Ik heb ontdekt dat ik mezelf niet klein hoef te houden, maar voor mezelf mag gaan staan. Zichtbaar, stralend, aanwezig. In mijn blogs schrijf ik zowel over mijn worstelingen als over mijn successen. Ik hoop anderen hiermee te inspireren ook in contact te komen met hun eigen gevoel. Te kunnen zijn met alles wat er was én alles wat er is. Ik geef mezelf toestemming om mijn kwetsbaarheden én mijn krachten te tonen. Ik mag volledig mijzelf zijn. Ik mág uitstralen dat ik een goede traumatherapeut ben. Dit ís zichtbaar zijn.

Rouw in vele gedaantes

door Michelle • 6 mei 2025
Iedereen heeft te maken met rouw, in verschillende vormen. Of het nu gaat om het verlies van een dierbare, een vertrouwde werkomgeving, levensfase of een relatie, rouw hoort bij het leven. Toch lijkt de wereld regelmatig te verwachten dat we gewoon 'doorgaan met doorgaan'. Maar pas als we onszelf toestemming geven om te voelen hoe diep het verdriet gaat, ontstaat er ruimte voor verwerking, acceptatie en heling.

Laat maar los

door Michelle • 29 april 2025
Als mens en als therapeut blijf ik voortdurend in beweging. Ik blijf ontwikkelen, door middel van intervisie, het volgen van workshops, opleidingen en leertherapie. Daardoor kan ik mezelf en anderen op steeds diepere lagen ont-moeten. In deze blog vertel ik over de leertherapie die ik van Sabrina mocht ontvangen. Hoe we het deel in mij wat graag wilde vertellen richting 'voelen' hebben gekregen. Ik kon mijn hartgebied op een diepe laag voelen opengaan. Delen in mij werden hier heel stil van. De sessie met Sabrina werkt na twee weken nog in mij door - ik geniet extra van klanken, van mijn eigen zang en de warme knuffels van mijn gezin en huisdieren.

Focus op dat wat er wél is

door Michelle • 22 april 2025
Soms signaleer ik een deel in mezelf waar ik niet helemaal blij mee ben. Het is een deel dat zich focust op dat wat er niet is, te weinig is of niet goed genoeg is. En dat deel kan een positieve ervaring - waardoor ik trots op mezelf ben - overschaduwen. Wat ik ontzettend jammer vind. Want ik focus me graag op dat wat er wél is, in plaats van de tekorten. Dus ga ik op zelfonderzoek uit. Ik ben over het algemeen tevreden met mijn persoonlijke groei. Wat maakt dat dit deel toch aandacht vraagt? Zoekt naar bevestiging naar anderen, hunkert om gezien te worden. Om liefde te ontvangen. Van die personen van wie ik dit in mijn jeugd het meest gemist heb. Ik zoek die gemiste liefde in anderen om mij heen. Ik hoop een positieve reactie te krijgen wanneer ik trots deel dat ik een lezing heb gegeven. Ik ben teleurgesteld wanneer de positieve reactie uitblijft. Ik voel me alleen terwijl ik nét een blog heb geschreven over 'all-een' zijn. Ik vergeet op zo’n moment de positieve reacties die ik heb ontvangen. Ik word opgezogen door het kritische deel. Vanuit dit deel voel ik intens verdriet over het gemis. En dan realiseer ik me: ik ben in een gevoelsherinnering terechtgekomen. In het 'toen en daar' werd weinig trots getoond. Werden successen niet gevierd. En dát voelde alleen. In het hier en nu ben ik niet alleen. Ik heb mijn lieve gezin die mij steunt - dwars door flashbacks heen. We kunnen gezamenlijk vol trots concluderen dat de flashbacks in intensiteit aan het afnemen zijn, mooi! Ik heb de afgelopen jaren meerdere mensen ontmoet met wie ik in korte tijd een diepgaande band heb opgebouwd, waarbij het voelt alsof we elkaar al jaren kennen. Ik maak plezier met vriend(inn)en, collega’s en (schoon)familie. Ik ervaar hoe ik met mijn manier van zijn - én door middel van mijn blogs - mensen in echtheid kan ont-moeten. Ik ben steeds meer mezelf. Ik ga steeds meer voor mezelf staan .

We zijn niet alleen - we zijn all-één

door Michelle • 18 april 2025
Wat een mooie avond! Gisteravond was het zover. Mijn moment, waarin ik mezelf mocht presenteren bij het Spiritueel café. Mijn give-aways lagen samen met flyers van Imelda Hutten en Harry Schutte op de stoelen klaar. Mijn presentatie stond klaar, mijn lotuskaarsje brandde. Ik was er klaar voor. De bovenzaal van de Kik stroomde vol – bijna 50 mensen kwamen luisteren. Ik sta vaker voor grotere groepen, als ik een mentorentraining geef voor De Onderwijsspecialisten of bij een groot optreden van Vocalgroup Nootcenario. Toch voelde dit anders, want gister ging het om míjn verhaal. En zoals ik ook in mijn blogs schrijf , deelde ik ook gister vanuit mijn hart, vanuit echtheid, terwijl alle delen in mij – ook dat deel dat deze avond spannend vond- er mochten zijn. Ik liet de mensen kennismaken met mijn kleine meisje, mijn innerlijk kind, met ál haar sprankelende eigenschappen en kwaliteiten. Ik vertelde hoe mijn eerste aanvaring met mijn ouders ervoor zorgde dat een deel van dit spontane meisje zich terugtrok, stiller en voorzichtiger werd. Hoe de complexiteit van mijn jeugd met de veelheid van onveiligheid, ongezien worden en (de angst voor) agressie mijn innerlijk kind deed vervagen, deed vergrijzen. Tot ze leek te verdwijnen achter andere delen, en ‘ik’ niet meer wist dat zij er was. Ik toonde het prachtige filmpje “The mirror” van Alexandre Desplat. Dit is echt een aanrader. Het ontroert me hoe Alexandre danst met zijn innerlijk kind, vooral het moment waarop het jongetje zijn kin vastpakt waardoor de volwassene niet anders kan dan zijn innerlijke kind zien.
Otterlo- foto door Julia Woike

Een "JA" voor mezelf

door Michelle • 5 april 2025
In deze blog neem ik je mee in een persoonlijke ontmoeting, een stukje professionele groei en hoe trauma-sensitiviteit niet alleen mijn werk, maar ook mijn dagelijks leven beïnvloedt. Over grenzen, verbinding en het durven kiezen voor mezelf.
Meer posts