Ruimte om mezelf te zijn
Ruimte, ik ervaar ruimte
Het startte afgelopen vrijdag, met een licht gevoel rondom mijn borst, alsof ik vrij kon ademen. Als ik mijn focus daarop leg, word ik als vanzelf blij. De ruimte heeft een pure kwaliteit. Het laat me weten dat ik mag rusten in mezelf. Dat ik helemaal mag zijn.
Ik merk tegelijkertijd spanning in mijn schouders op. Een deel van mij weet nog niet dat het ‘hier en nu’ veilig is om los te laten. Ik laat dit gebied weten dat ik 44 ben en ruimte ervaar om te zijn. Alles is oké, de aanwezige spanning dus ook. Misschien lukt het mijn schouders om iets naar achter te leunen, in dit pure zijn. De lasten die ze dragen, voelen zwaar, dat erken ik. Wellicht kan, in de ontstane ruimte, dat wat niet meer dient van mijn schouders glijden.
Mijn volwassen zelf kan de kleine delen dragen. Dat wat niet meer dienend is voor mij, of dat wat niet van of voor mij is, mag ik loslaten, transformeren. Een mooie ademhaling volgt op die gedachte. En zie daar: er ontstaat ruimte in mijn schouders. Goed zo, laat maar los.
'♫ Haal de spijkers uit je schouders ♫' (uit ‘Adem uit van Wende).
Nu mijn schouders de ruimte voelen om los te laten, kan dit gevoel mijn buik zacht bereiken. De ruimte golft mee op mijn ademhaling, die lager is geworden (‘♫ Maak je buik zacht, adem uit lief ♫’). Er ontstaat een liefdevol gevoel, ik voel me geliefd, verliefd op mezelf. Dit voelt als thuiskomen. Thuiskomen in mezelf. Met alles wat er is, heb ik mijzelf. En ik houd mezelf, bij alles wat er was en alles wat er nog gaat komen. Ik voel hoe kloppend deze zin is.

Dit besef brengt mij tranen van geluk. En tegen alle delen in mij die (nog) niet durven te vertrouwen op dit geluk, die bang zijn dat het niet blijft of niet meer weten hoe (of dát) ze kunnen ontspannen, zeg ik, vanuit mijzelf:
Ik zie je
Ik voel je
Ik hou van je
Ik ben er voor je
Ik begrijp je
Ik blijf bij je
Neem de tijd
Neem alle ruimte die er nodig is
Deze enorme groei in mijzelf zijn is mede mogelijk gemaakt door Centrum Puur, en in het bijzonder door Samantha Kee, Dick Breedijk, Sabrina van den Hoek en al mijn lieve opleidingsgenoten. Afgelopen weekend ontving ik mijn certificaat ‘Lichaamsgericht Trauma Therapie’. Ik heb genoten van de ruimte die ik kreeg om mezelf te mogen ontdekken en te zijn. Dit neem ik voor altijd in mijzelf mee.
Vanuit deze gevoelde ruimte voor mezelf, voel ik de ruimte voor mijn praktijk. Ik voel stevigheid en een rotsvast vertrouwen in dit te lopen pad. Ik breid na de zomer uit naar drie openingsdagen. Daarnaast voel ik de ruimte om nog meer moois neer te gaan zetten. Deelcirkels, retraites en het verzorgen van trainingen, het kan (en mag) allemaal. Wat een heerlijke ruimte, waarin van alles mag ontstaan.
Nu ik letterlijk ruimte heb doordat de zomervakantie is begonnen, kan ik mijmeren over de mogelijkheden. Niet vanuit moeten, maar vanuit zijn. Ik wens jullie een zomer vol ruimte om je prachtige zelf te zijn.
En voor diegenen die zichzelf (nog) niet hervonden hebben: je hoeft het niet alleen te doen. Ik ben er graag voor je, ook als het moeilijk is. In mijn praktijk is ruimte voor jouw proces. Jij mag zijn. Je bent welkom.
Wil jij dieper ingaan op dit onderwerp?
Laat het me weten, ik ont-moet je graag!

Plan een gratis kennismaking







